भाईंदरजवळील उत्तनच्या किनारी पट्ट्यात राहणारे मच्छिमार जेलिफिशच्या आक्रमणामुळे चिंतेत आहेत. जेलीफिशच्या वाढत्या संख्येमुळे मासेमारीवर परिणाम होत असल्याचा आरोप त्यांनी केला आहे.
गेल्या काही दिवसांपासून, जेलीफिशची संख्या चिंताजनक प्रमाणात वाढली आहे. समुद्रात टाकण्यात आलेल्या जाळीत जेलीफिश अडकत आहे. त्यांच्या वजनाने जाळ्या खराब होत आहेत. जेलीफिशच्या आक्रमणानंतर माशांच्या संख्येवरही परिणाम झाला आहे. एका मच्छिमाराने फ्री प्रेस जर्नलला सांगितले की, "जाळ्यात माशांपेक्षा जेलीफिश जास्त मिळत असल्याने, त्यांना सोडण्याशिवाय आमच्याकडे दुसरा पर्याय उरला नाही."
जेलीफिश त्वचेच्या संपर्कात आल्यास, जळजळ होते. तसेच त्यांना जाळीतून बाहेर काढणे अधिक कठीण होते. "मासेमारीत घट झाल्याने मच्छिमार कर्जाच्या विळख्यात अडकले आहेत. जेलीफिशच्या धोक्याने त्यांच्या संकटात आणखी भर पडली आहे कारण संपूर्ण प्रवास वाया जात असून त्यामुळे मोठ्या प्रमाणात नुकसान होत आहे. शेतकऱ्यांप्रमाणेच सरकारने नुकसान भरपाई द्यावी,” अशी मागणी अखिल महाराष्ट्र मच्छिमार कृती समितीचे कार्याध्यक्ष बर्नार्ड डिमेलो यांनी केली.
माजी नगरसेविका-शर्मिला बगाजी यांनीही अशीच चिंता व्यक्त केली. बोटीच्या आकारमानानुसार आणि क्षमतेनुसार, खलासी (मदतनीस) आणि तांडेल (कॅप्टन) यांच्यासह सुमारे आठ ते अठरा क्रू मेंबर्स एक आठवडा ते दहा दिवस चालणाऱ्या बोटीच्या मासेमारीच्या प्रवासाला निघाले.
मात्र, बहुतांश बोटी रिकाम्या हाताने परतत आहेत. मजुरीच्या खर्चाव्यतिरिक्त, प्रवासासाठी आवश्यक वस्तू, डिझेल आणि इतर पुरवठ्यांचा मोठा भाग वाया जातो.
परिणामी, बहुतेक मच्छीमारांनी मासेमारीच्या प्रवासावर जाण्याऐवजी त्यांच्या बोटी नांगरून ठेवण्याचा पर्याय निवडला आहे. उत्तन, पाली, डोंगरी, भट्टे बंदर आणि चौक यासह विचित्र मासेमारी गावांमध्ये 750 हून अधिक बोटी आहेत, जे किनारपट्टीच्या पट्ट्यात राहणाऱ्या अनेक लोकांच्या उपजीविकेचे एकमेव साधन आहे.
हेही वाचा
Share
Tweet
